Országúti kerékpár, Noord-Brabant területén

Prachtige autoluwe fietstocht, geschikt voor de racefiets

Dit gebied ligt aan weerszijden van de weg naar Nuenen tussen het Wilhelminakanaal en de dorpskern van Nederwetten. Zowel "ho" als "donk" betekent hoogte in een lager gelegen nat gebied, in dit geval het stroomgebied van de Dommel en de Hooidonkse beek. In verband met de regelmatig voorkomende overstromingen van deze beken, bouw-de men op die hoger gelegen plaatsen hoeven, kloosters en kasteeltjes. HET KLOOSTER EN ZIJN MOLENS In dit gebied liggen watermolens centraal. Al in 1146 werd hier een klooster gebouwd, waarvan echter niets meer is terug te vinden. De molens werden omstreeks 1250 gebouwd. In het achter de molens liggende parkje vinden we een kapel, gebouwd op de plaats van een vroegere stenen kapel (uit 1244), een kruisweg met veertien statiën en een mooi Mariabeeld. Er groeien sierstruiken, fruit- en notenbomen. Ten behoeve van de watermolens werd een aftakking van de Dommel gegraven (Molensloot). Hierdoor kwamen klooster en bijgebouwen op een eiland te liggen. De korenmolen, van het type “onderslagmolen”, is gerestaureerd. De andere molen werd tot woonhuis verbouwd. HET LANDSCHAP Het Hooidonkse landschap bleef eeuwenlang hetzelfde. Sinds het begin van de 20e eeuw hebben er zich echter een aantal ingrijpende veranderingen voltrokken. Omstreeks 1920 werd het Wilhelminakanaal gegraven. Sindsdien markeert de kanaaldijk de Noordgrens van het gebied. Een groot deel van de Hooidonkse akkers is ten behoeve van de zandwinning afgegraven en in grotere kavels verdeeld. Bomen en struiken tussen de percelen verdwenen en hoogspanningsleidingen werden blikvangers. De Dommel vervuilde sterk en was omstreeks 1960 een dode beek geworden. Sinds de bouw van de waterzuiveringsinstallaties is de kwaliteit van het Dommelwater weer aanzienlijk verbeterd en is er hier weer volop leven. Waterplanten zoals fonteinkruid, waterpest en hoornblad, vissen en kleine waterdieren komen er weer voor. Ideaal is de situatie echter nog niet. Door overmatig gebruik van kunst- en drijfmest in zijn stroomgebied is de Dommel nog rijk aan stikstof. Dit is duidelijk te merken aan de overdaad aan stikstof innende planten, zoals brandnetels, langs zijn oevers. Ondanks al deze veranderingen is er nog veel moois in dit gebied overgebleven, zoals de knotwilgen, de treurwilgen, de statige populieren en het weer werkende molenrad. WILG De meeste wilgensoorten hebben een voorkeur voor vochtige voedzame grond. In ons grotendeels lage land voelen zij zich bijzonder thuis. Men vindt ze bijna overal. Het meest opvallend zijn wel de knotwilgen en de treurwilgen. KATJES Omstreeks maart komen de wilgen in bloei. De meeste soorten zijn tweehuizig, dat betekent bomen met alleen vrouwelijke katjes met een groot aantal stampertjes die er uit zien als kleine groene flesjes en bomen met alleen mannelijke katjes. Deze zijn te herkennen aan de heldergele "ragebolletjes". De kleur wordt veroorzaakt door de helmknoppen van de meeldraadjes. Imkers stellen prijs op de aanwezigheid van wilgen omdat deze vroeg bloeien. Niet alleen bijen kunnen vroeg voedsel vinden, maar ook hommels en andere insecten komen op deze vroege voedselbron af. De bestuiving gebeurt niet alleen door insecten maar ook door de wind. WILGENROZET Misschien is het wel eens opgevallen dat de wilgen in de winter aan het uiteinde van hun twijgen hier en daar kleine rozetjes hebben. Ze zijn ontstaan nadat een galmug in een bladknop een eitje heeft gelegd. Hierdoor zijn de takjes in hun groei geremd. De blaadjes bleven daardoor dicht bijeen. Zo vormen ze een prachtig bruin wilgenrozet. In het midden zien we kleine schubjes die een kamertje omsluiten. In deze ruimte kan men de rode larve van de galmug vinden. KNOTWILGEN Deze vormen geen aparte soort, maar zijn wilgen die op een speciale manier zijn bewerkt. Zij zijn karakteristiek voor het landschap. In rijen langs dijken, sloten en perceelafscheidingen verdelen zij het landschap in een kleinschalig netwerk en geven een zekere intimiteit hieraan. Zij breken de wind en geven beschutting. Knotwilgen moeten om de drie à vier jaar worden geknot omdat anders de takken te zwaar worden en de stam gaat scheuren. Bij niet knotten wordt de boom eerder gevoelig voor de watermerkziekte. Deze ziekte wordt veroorzaakt door een bacterie. De gesnoeide takken (wilgentenen) kunnen worden gebruikt voor gereedschapsstelen, bonenstaken, manden, fuiken, afrasteringspalen, zinkmatten voor waterwerken, enz. Kunststoffen hebben de vraag naar deze producten echter sterk verminderd. Van regelmatig geknotte wilgen wordt de kop steeds breder en knoestiger. In de trechtervormige holten blijft regenwater staan waardoor de boom gaat vermolmen. In de molm groeien allerlei planten zoals varens, mossen en zelfs struiken. Vogels en andere dieren vinden er beschutting en nestgelegenheid. Men heeft op een boom wel eens 135 verschillende soorten planten en dieren gevonden, een ware levensgemeenschap.

Mooie, rustige racefietsroute door het Groene Hart

Fietstocht door maashorst

Prachtig natuurtochtje over goede wegen

Prachtige route langs de Mark, terug langs de Aa of Weerijs.

Tour Portal van Falk-Outdoor de route van Hedel naar Le-Bourg-d'Oisans laten zoeken en aangepast op de punten waar wij langs willen fietsen.

Route zoals in dec.2014 besproken. Aangepast t.o.v. van vorige versie omdat deze wat afweek van de uitgeschreven route maar ook wat onverharde  wegen en fietspaden had.

Mooie rustige tocht over goede wegen